An sle rochere vive,

sle giasse sempiterne,

su ògni saut ëd l’Alp

dova la Providensa

a l’ha butame a guardia

ëd nostra Mare Téra, purificà da nòstr dover compì,

l’anima alvoma a Ti, Nòsgnor,

ch’it vije nostre mame,

nostre spose, ij fieui

e ij frej lontan,

e lt ën daghe na man

a vive meritand

la Gloria ‘d nostri Grand!

Oh Dio Tut Potent!…

Ti che it cudisse tuti j’ element,

salva nojàutri armà

d’amor e ‘d Fè….

Difend-ne, Dé, da bisa

e da tormenta,

da l’impit ‘d la valanga.

Fa che sle crëste ausse e strapiombante,

sij mur ëd ròca,

oltra ij crërpass ëd fiòca

nòstr pé as pòsa franch…

E giut-ne a ten-e testa a chiacassia

a mnassa nòstr Pais,

nostra Bandiera.

E Ti, Mare ‘d Nosgnor

pi candia che la fiòca,

Ti che it l’hass conossù e it l’hass cuij

Le pen-e e ij sacrifissi

di’Alpin mòrt,

Ti che it sas e it cheuje,

dij viv, speranse e veuje,

ij nòstri Batajon, ij nostri grup,

Ti, benediss,

faje ‘n soris,

Maria….

Così sia.